İÇİM İÇİMDEN GİTTİsözler harflere dolandı düğümler attı boğazıma vakit gece gök zifiri karanlık içimin deryaları dalgalandı ben rüzgarıma kulaç attım her atış bir pembesi hayal bulutu üfledi evrene sema karayla toz bulutu arasında griye çaldı sanki içimi benden aldı azar azar nefesin soluğunda ay’ın dolunayında tüy gibi hafif yaprak gibi naif gölgemin gölgesi yol aldı yanımdan uzaklaştıkça gözlerim seyirdi bir his belirdi içimde giden kimdi ne eli elim ne dili dilim ne gözleri gözüm yaban bir vatan’daş hiç tanımadığım bir uyruk başka bambaşka topraklarım kendime bile yaban öyle dışardan baktım kendime o’da ardında bırakıp gitti tüm sevdiklerim gibi içim içimden buhar oldu gitti... Sibel Karagöz |