AnidenY’den nümayiş sözlerden yorulalı kulaklarım pek bir çınlamaya başladı kendinden habersiz yaşamaktansa kendini yenmeye gidenlere imreniyorum yiğen hayat mı bizi, biz mi hayatı ıskaladık versene oradan musikiyi ciğerlere inince oksijen bir parante atalım belki çıkar gelir ağzımızdan sesine bir distorsiyon karışmış zihnimizi de sündürüp uzatmıştık ama anlaşılmıyor hiç bir şey her şeyi anlarmış gibi yapmakmış en büyük marifet mezarlıklarda sahtekar güller açarmış oysa ben göklere sahi kül gibi savrulmak istiyorum yiğen namusumuzu bozarak göndermeyi düşünmüşler bu dünyadan aman ha, uyma öncekilere pamuklarla büyümedik ki pamukla gidelim yiğen yakalım gitsin bize ait ne varsa, olmaz mı eskiden, ta eskiden ne varsa yakalım gitsin olmaz mı biz yanarak ölelim burum buram yayılsın en güzel kokular yüreğimizden zavallı türemişler mikrop gibi bölünüyorlar zihnimde soykırıma uğratırsam bu dünyayı ben uğratırım yiğen ilk domino taşı devrildiğinde Tanrı bile kaçmıştı kendinden kainatın lağım çukurunda yakaladım onu beni de insanlaştırdı aniden boşluğuma gelmişti gözlerimi açamadan dünya denen bu yere sürülmüştüm yeri mi zaptetmiş eski büyücü dost bildiğimiz Tanrı meğerse kara büyücünün tekiymiş yiğen bak işte,gör, orada, görüyor musun göklerin ötesinden sırıtıyor bana topla bütün bir insanlığı Tanrıyı öldürmeye gideceğiz aniden |
Yüreğine sağlık