Bir Çoban
OSMAN EMMİ
Sırtında heybesiyle Her gün gider davara Haslet duyar bir sevgiye Gönlünde büyük yara. Giderken azık doldurur Gelirken çiğdem bulundurur Çoluk çocuğa dağıtır durur Osman emminin kaderi budur. Osman emmi yalnız yaşar Ne iş olsa ona koşar Dünyayı dünyada başar Her müşkülatı kolay aşar. Osman emminin derdi yok Hedefi bulur attığı her ok Şükür niyaz gayette çok İsyana hiç meyli yok. Gerçek olsa rüyası Yanında olsa hülyası Sevgi muhabbet deryası Yalnızlık olmuş dünyası. Bir ömür yalnız yaşadın Dağ taş demez aşardın Ne yanılır ne şaşardın Osman emmi bunu nasıl başardın. Bir ömür böyle bitti Kendi kendine yetti Tek başına yaşayıp Tek başına gitti. Duran DOĞAN |