BELKİ DİNLENİRİM
Gecem...
Yine sen ve ben ! Kokun sardıda ortalığı; Hüzün daha bir ağır? Yollar uzun ve ince... Yıllar; Anılara gebe ! Ya an’lar? Kaç damla süzülecek gözümden; Gün doğana kadar? Eylül... Dalmı kaldı ki yapraklarım dökülsün.. Şahit yine sen hıçkırıklarıma... Bırak ciğerlerim sökülsün ! Sahip ol ruhuma yarab.. Çıktı, çıkacak bu bedenden.. Bir damla korkum yokta ölümden; Şiirlerim yetim kalır ! Sevdiklerim arkamdan acılı... Toprağın kucağında, renk ;renk , çiçek açsamda; Yüreğim salar ’AŞK’ın kokusunu her yere bilirim... Bu dünyanın üstü oldu cehennem ! Altında kimbilir belki dinlenirim... ... Nigâr Güler >Firuze< |