Ah Kaderim
Ah be kaderim
Ağlıyorum kederimden Yaşamdan ölesiye nefret ediyorum ki Ne gözümün yaşını dindirebiliyorum Ne içimde ki yangını söndürebiliyorum İnsan sevmiş gibi nasıl davranır anlayamıyorum... Her gün yüreğimde ki hüzünle Yalancıktan Zaman geçiriyorum işte Yalnızlığımın çıkmaz sokaklarında Dökülen yapraklar gibi Rüzgarın hükmünde yaşıyorum... Ve Son/bahar söyler misin Daha Kaç gece soluk soluğa uyanacağım Şu garip hayatın içinde Nasıl devam edeceğim yaşamaya... Şiir: Fuat İNCİR |