Hayatımın İçine Ettin Sevgili
Kalem bile yazamıyor yalnızlığımı
Hayallerim hüsran oldu Bin parçaya bölündü içimde ki ben Ela gözlüm Sensiz yaşamanın ne anlamı kaldı ki... Vakit gece yarası Demli bir çay koydum bardağıma Belki kendime gelirim diye Gidişine çok ağladım İçimde en büyük yara sen oldun... Artık kilit vuruyorum kalbime İdam ettim tüm şiirlerimi Vedalara sığdırdım gözyaşlarımı Bir yüreğim anlıyor beni Bir İstanbul akşamında... Gittiğinden beri Takvim yapraklarını atmıyorum Hani ölümüne sevmiştik birbirimizi Hani mutlu günler bizimdi Hayatımın içine ettin be sevgili... |