AMBİYANSIN VUSLAT KÖRFEZİ
ben seni çok özledim
yağmur gibi, yel gibi acıkmış mide gibi başka bir sen yok ki hepsi sende saklı ne sır kalır geriye nede kir toprak kokusu teninde gövermeyi özledim bıçak kesmeyi unutabilir hızar biçmeyi iğne dikmeyi ay doğmayı unutabilir kuşlar uçmayı denizler kabarmayı ama ben asla seni unutamam ambiyansın vuslat körfezi bırak artık pesi, tizi düş vurgunuyum gönül soygunu yürek yorgunu yağamadım bir türlü çiseleyip duruyorum |