ANNE ŞEFKATİİnsan aciz varlık, yardıma muhtaç, Düşüp kalka, kalka yürür bebekler. Cennetlik analar gönüllere taç, Analar uyumaz, sabahı bekler. Anne sevgisiyle büyür bebekler. Büyüdükçe başlar döküp kırmalar, Küçücük eliyle yüzü tırmalar, Annenin kolları sarıp, sarmalar, Annenin üstünde artsa da yükler, Anne ilgisiyle büyür bebekler. Nihayet sonunda yürüyüp, koşar, Haneler şenlenir, gönüller coşar, Evde dirlik varsa, huzurlu yaşar, Asil bir yuvada sağlamdır kökler. Anne gölgesiyle büyür bebekler. Çocuklar masumdur, temizdir özü, Güzel söz duyarsa, güzeldir sözü, Zorluğu görünce korkmasın gözü, Cesaret verdikçe, düz olur dikler. Anne övgüsüyle büyür bebekler. Büyüklere bakıp, taklide başlar, Bazen koşup oynar, bazen yavaşlar, Zamanı gelince oturur taşlar, Bilgi hanesine bir şeyler ekler. Anne görgüsüyle büyür bebekler. Çocukla beraber rızkı da gelir, Zamanı gelince büyür, serpilir, Mevlasını tanır, saygıyı bilir, O “Allah” dedikçe sarsılır gökler. Anne bilgisiyle büyür bebekler. Sabri Koca |