beyaz manolyayıllar eskitmiş sen yanımı Melanie daha, daha sevmek istesem zoruna gidecek geçeceğin bâkir toprak yolların sevmesem üzülecek yemyeşil orman tablosu çünkü senin imzan var efsane aşklar çiziminde inkâr etsen de hissediyor tomurcukta çiçekleri ellerin ve tenini sensiz, yaprağını dökmeyecek güz gelse de beyaz manolya ağacı .. yanıltmaya aşina duygular bu kez yönümüz doğrusuna ayinsiz secde ediyor rüzgarlara karışan rayihanla gelecek diyor randevuya hiç çıkmadığın yüreğimin tam ortasına yuvamızı ; ruhumuza örülen uzun ipek saçlarınla inşa edeceğiz birlikte tanyeri başlangıçlı tazelenmiş sevgimizle/ ve sen Melanie yine de imkânsızım diyeceksin hıçkırıklara karışan elvedan ile... |
yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla