HÜZÜNBAZ ŞEHRİMşehrim derin uykularından sıçrayarak uyanırdı ben yaralarımın ninnilerini dinlerdim hüzünbazlık akardı göz torbalarıma tutuna tutuna o kadar sıkar ki düşerken hep bir mor öpücük kondurur du ben de sabahlara mor perdeler açardım deniz durur mu kıyılarıma med cezir olup dolardı kıyılarım ölü balık istilasında yaradan mı karadan mı bilinmez ölü şehrin ölüm uykuları benim hiç uyutamadığım, unutamadığım yaralar şehri belki de vatanı işte ben bu ülkenin sınırları içinde yada karası gözlerinin içine doğmuş kıtası uyur uyanık berduşu Asya Avrupa dahil bir bulutun üstü dahil Sibel Karagöz |
HÜZÜNBAZ ŞEHRİM
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...