Dönüyor DevranSapından ayrılıyor buğday, arpa, yulaf ve çavdar… Ayrılır gibi sonbaharda yapraklar Saman sapsarı! Esse yel tufan oluyor topraktan ayırıyor asırlık çınarları Söker gibi dişleri Sararken ağrı… Toprak açılıyor seyrederken gözlerde yaşlar Dökülüyor muson yağmurları Delerken bağrı! Son nefesine sığıyor ömrü boyunca aradığı zaman tüneli İçinde saman, fırtına ve yaşlar Kalburdan dökülüyor buğday, arpa, yulaf ve çavdar Derin bir acı… Orman yanıyor, Toprak da heyelan Güneş son ışığını veriyor karanlığa Sönüyor heyecan Dönüyor devran Üç buçuk dakika süren tadı Ve Hazzı! Diyemiyor elveda Bilmiyorlar Nedir bahtı! Saffet Kuramaz |