bir anda da gönül selime karıştın be Samaira
ah o gözler var ya
bir boyuttan diğerine de savurdu kalbimi
ah ki ah o gözler var ya

bir anlıktı çalışın o göz ucuyla kalbimi
gönül o göz bebeğine kapıldı kapılalı
donup da kaldım be Samira

ağzından çıkmaz ki bir cümle dahi
gözlerin ise sel gibi çağlar da durur
sessizce akınca yüreğin ta içine
bir bakışın tüm duygularını sel gibi akıtır
donup da kala kalınca ben
gözlerinde ki manalar sır gibi aydınlandı
bir melek mi
yoksa bir peri misin sen Samira

sanki de çölde bir yağmur oldun bana sen Samira
onca yıl kör bir duvar iken gönlüm
hatta son mecal de bitişte iken
damarıma kan ömrüme bir iksir oluşta da aktın
o eşsiz kahve rengi gözlerinle
yoksa sen lokman hekim misin
dizlerime derman ruhuma da Can oldun sen Samira

diline pranga vurmuş o ahu gibi gözlerin
tıpkı ürkek bir güvercin gibisin sen be Samira
ruhum cam gibi parçalandı göz ışınlarında
içinde ne fırtınalar kopar kim bilir
akıtamadan da gitti dertlerini bana kıyıp ta

sen gidince geride sadece bir enkaz kaldı
açılamayacak diye korksa da
beni daha da çok ürkütmemek için
ağlayıp da dert yanmamış
gözlerde ki o sır yumağın özünü kendi bağlamış
o gözlerinle içimi sen dağladın ya Samira

oysa ne de güzel bir yüreğin vardı
hiç toz almamış
özünü korumuş yüreğinin o çocuksu ruh hali
coştukça özgürce koşup oynamak ister de
hanım hanımcık halin ağır basar
onu utandırmak istemezsin sen be Samira

dedim ya
her şey gözlerinin o kahve renginde saklı
içine düşürür de dışarı sermez sırlarını
ah o gözlerde de ne anlamlar saklı kim bilir

dil konuşmayınca
içinden kopan fırtınalar çarpar göz kapaklarına
işte o anda da Samira
dağ olsa bile dayanamaz ki o gözlerin ışınlarına...


azap...(kadri atmaca) 09.08.2020




şiirimi güne layık gören tum dostlara ve seçici kurula çok çok teşekkür ederim...kalın esenlik içinde...