BİLMİYORDUN
Sen bilmiyordun.
Her estiğinde, sarıldığımı rüzgâra; Nefesin diye. Her yağdığında yağmurlar, biliyordum özlediğini. Her sabah, güldüğünü görmekti güneşim. Her akşam, hüznün doruğu ! Her gecem, sığındığım kuytumdu. Sen bilmiyordun sensizliği; Ben koynunda ağlarken. Tüm harfler seni, tüm cümleler, yüreğimi yazdı sayfa sayfa. Satırlar kan kustu ! Lâv gibi akarken al renkli. Yıldızlar hep bir ağızdan eşlik etti bana. Sen bilmiyordun. Kavuşurken şafağa, nasıl geçtiğini zamanın. Ve sarstığını ahımın, şu koskoca cihanı ! ~~~ Nigâr Güler. |