Yoktun Sen...
Yoktun sen,
O bakamadığım gözlerinde Alıp götürdüğün o yerde Yoktun sen, gülümseyişlerinde Kime inanmalıydı kalbim Benim olmayan sözlerine mi? Susturamadığım gözlere mi? Ait değildin ki sen kalbine bile. Gizlenmeliydi tüm sözcükler Adeta yuvalarından fırlamış gibi, Çıkmalıydı tebessümünle yeniden, Yoktun sen, yok olmaya mahkum gözlerden. Bir bir sihirlendi bedenler, Dudaklar kilitlendi hücresine Yok sayıldı gece, sesinle Yoktun sen , gelmedin bile bile. Saydım günleri kalemle, Yok olmaya mı başladım gerçek de, Sesini duydum sanki şimdilerde, Fırtına gibi geçiyorsun yokken sahnede. |
hiç kıymeti yok gibi zamanın ,
mısralar aldı aklı
tebrikler