Eskiden gitmenin
bir adabı vardı sevgili..
hiçbir umut söndürülmez
hiçbir kul küstürülmez
hiçbir inanç kaybettirilmezdi yaşama..

oysa sen
kanatlarından vurdun
göğ(s)ümde uçan kuşların,
toplarını bıçaklayıp
uçurtmalarını koparttın
bahçemde oynayan çocukların..
......
.....

şimdilerde kan kusup
kızılcık şerbeti içtim diyorum
tanıdıklarıma
olur da yürekleri yanar
ah etmesinler diye sana..

bilmiyorum ki
sitemlerimi hangi cümlelerle
tarif edeyim
alfabem bile yetmiyor
inan senin yaptıklarına..
ama korkma
ihanetine rağmen
tek bir beddua etmiyorum
Rabbim yaşattığını bile
yaşatmasın sana..

halbuki
nede güzel inandırmıstın
yalanlarına
keşke göstermeseydin de yüzünü
bir ömür daha
kansaydım oyunlarına..

ahh..
biliyormusun
şuan kan damlıyor gözlerimden
geçip giden zamana
ve yenik düşüyorum
en savunmasız anda anılarına..

merak etme
bir daha bulamayacaksın
beni karşında
seni asla rahatsız etmeyeceğim
bu fazlalık varlığımla..

inan sevgili
bir dahası yok
bunlar son satırlarım sana
hastane penceresin den
hıçkırarak ağlıyor
ve bir sonraki nefesi almamak için
yalvarıyorum Allah’a..