ARAMIZDAKİ DUVARLAR
Kumsallar yok bu yaşamda,
ne de özgür hayaller var. Sıkışık dört duvar yalnızca. Nem ve solucanlar bizle yürüyorlar. Kimin gölgesi bunlar, bizim elbette. Yazıklar olsun onlara inananlara. Çünkü duvarları kaplayan tel örgüler, onlara dokunduğumuzda, bıçak gibi kesiyor sağımızı solumuzu. Ötesinde ne var peki aramızdaki duvarların? Adım adım, gidiyoruz anları, günleri, yılları... Hüseyin Taşdemir |