Bu yürek hep Ölümüne sevdi! Sevdiklerini yarı yolda hiç Bırakmadı! O yüzdendir ki Ne girdigi yürekten çıkabildi Ne giren yüreği unutabildi!
Bazen ahulu bir bakışa, Bazen gülen bir yüze, Bazen candan bir sese, Bazen sevecen bir yüreğe... Vurgun oldu..! Ama yolu her zaman Hicranla sonuçlandı!
Sevgiydi gönül çelen evi, Sadakatla, güvenle yoğuruldu! Her defasında hüsrana uğrasa da, Bu yürek de vazgeçilmezdi her can! Gönül evi yeşille bezenir Umutlara sonsuzluk sevgiyle dem vurur Sevgiyle yaşar, sevgiyle yaşatırdı!
Bazen bir sarmaşık olup Sardı sarmaladı! Bazen bir kelebek olup Kozayı yuva yaptı! Bazen örümcek olup Sevgi ağını ördü! Bazen vefasız aşklar kesse de yolunu Vazgeçmedi vazgeçemedi Vuslata giden yoldan!
Sevgi, aşktı bu gönlün harcı, Güneş gibi yüreklere doğdu! Sımsıcak ısıtıp, Kara kışları yaza çevirdi! Lâkin yaranamadı gönüllere Yaranamayan, Gül bahçesi bu yürek en sonun da Yandı, kavruldu, küle döndü!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Bu Yürek şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Bu Yürek şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Yürekten ebrik ederi
sayğılar selamlar yolluyorum gurbetten diyarından