Aslında
Her an ölüyoruz
Farkına varsak varmasak ne gezer
Küçük küçük hücre hücre
Santim santim
Milim milim,
Daha
Ta doğuştan başlayan bir yolculuk
Olsa da
Meçhul/e son soluk,

İstersen vaz geç
Ölürken
De
Yaşamaya mecbursun,
Bir zaruriyetin karargahı bu
Kurulmuş içinde
Toplanmış
Tüm umutlar
Amma velakin hepsi nafile
Borcun da ötesinde,

Yapma
Be zaman desen
Cibiliyetinden
Değiştirmez hiç bir şey
Kuklasın
İstenilen o
Sende ki savaş
Hiç bitmeyen
Çoğunlukla daha dünyaya gelirken
Kaybetmişsen,

Ey
Gönlü güzel insan
Sen bunlara pabuç mu bırakacaksın
Sonu daha baştan
Belli olan,
Yapış yakana
Sor
Neden,niye
Yaşa,yaşat,gör
Senden başka daha kimler var
Şu kainatın zimmetinde?

Yalnızlığa atılan bir çimdik
Senin varlığın
Belki yıkacak tek
Tabuları
Sen de gidersen
Doğan güneş
Ağlamaz mı sanıyorsun
Karanlığa göçerken
Ebediyetten sonsuzluğa
Bir daha gel/e/memenin koylarında...

* Berlin, 28.07.2020 *

Talat Özgen