(PARAN-TEZLİ ŞİİR)(Dalında bir gülün tutsaklığı solduğunda sona erer) renkleri satar insan, (bir karıncanın cenazesi kadar tenha fakat helalinden cenneti haketmiş bir köşede öylece uzanmış sanki İstanbul’da bir getto filozofu denli umursamaz hayata) taşşaklarını yayar şehrin üzerine karınca, (ciddiye alınan şeyler önce toprak atar hayatın üzerine sonra üzerine eşer) wc’em geldi tanrım, (çok satan az okunan bir kütlenin üzerine örtülmüş gazeteler yazar gerçekleri sinekler gazete patronlarına düşmandır) yüzüncü dünya savaşını görmek üzere,amin... İlker ÖZDEMİR |