YORMAZDI BENİAh şu ekmeğimin tuzu olsaydı Yiyenler sırtımdan vurmazdı beni Talihim yüzüme bir kez gülseydi Yılanlar çıyanlar sarmazdı beni Yük etmezdim sine cev-ru cefayı Aramazdım dostan ahde vefayı Sürerdim doyunca keyfi sefayı Bu öfke bu keder yormazdı beni Kalbimi sarardı upuzun surlar İçerden dışarı sızmazdı sırlar Örtünürdü varsa serde kusurlar Namerdi kaleşi görmezdi beni Kışım kış hazanım hazan olurdu Bahçemde çiçekler nazen olurdu Yüreğim baharla huzur buludu Dört mevsim tipiyle yormazdı beni Olsaydı sırtımı kollayan dağım Virane olmazdı evim otağım Boşa tükenmezdi bu gençlik çağım Kör felek hıncıyla kırmazdı beni Mehmet Kılıçel |