çok eskilerde böyle bir yolculuktan...

Uzun bir yolculuğa çıkmalıyım

Öyle 24 saat üstü zamanlar olmalı


Pencereden trenin kıvrılan belini izlemeliyim

Arada bir sadece onun geçtiği istasyonlarda durmalı

Sırt çantamı alıp tepelerin yolunu tutmalıyım

Zorla ve hile ile aşırdığım kasketimle beraber


Suyum, havlum, sapanımda olmalı

Alıç dalları, kurumuş otlar, bir iki meşe palamudu,

Göze çarpan uzaktan.


24 saat mesafesinde bir yolculuk yapmalıyım

Eve.. / toz toprak birkaç çizikle döneyim,

Kolumda bacağımda

Trenle bir yolculuk yapmalıyım is pas içinde

Biletimin koltuğu satılmış belki,

kompartıman aralarında sabahlarım.

Dere boylarının üstünden, bir köyden geçerken

Belki rotar yapar ıssız bir vadide. Umut işte,

Bütün gün çam kokuları soluruz ne hoş,

Kuru bir dere yatağından geçerken tekerimiz patlar! kim bilir.

Ve o tiz düdüğünü duymalı hemzemin geçitteki iki çocuk



Bir koca şehre varırız belki daha sonra

Bir umutla gelen uzak kasaba insanları

İnerler, şaşkın / uykulu / bunlar Anadolu insanı

Ben, sırt çantam ve sapanım birde suyum

Artık bahtiyarım.


Bir iki satırda yazı yazmalıyım

Gece ateş yakıp yıldızlara bakarken

Yapmalıyım mutlaka.





Kanber ihsan öcel