ÖYLE BİR KADINHani, salkım söğüdün dalları Sarkıp da durgun suya Aksedince görüntüsü Bir renk olur suyun yüzünde,ya, İşte, o renkti gözleri. Hani, henüz açılmamış, kırmızıya dönmemiş Pembe goncalar vardır, Üzerlerine çiy daneleri dizilir de seherde, Islak, İşte öyleydi dudakları... Ve elleri kumrular gibi kıpır kıpırdı, Çırpınırdı ellerimde, Sıcacıktı, ama titrerdi, Kâlp atışlarını duyardım avuçlarımda... Sevgisi, Bir okyanus kıyısınca Sonsuza doğru uzanan Issız, sakin bir kumsal gibiydi, Bembeyaz köpükleri bağrında sarıp öperek En hırçın dalgaları kendine esir eden, Güneşin aydınlık sıcağında, yumuşak, Huzur veren bir kumsaldı... Yüreği kocaman, ama bir kır çiçeği gibi küçüktü boyu. Öpülürken, Ayaklarının ucunda yükselip, Kollarını dolayarak boynuma Bir uzatışı vardı dudaklarını; Bayılırdım... Her soluğunda, Reyhan kokan mutluluklar üflerdi yüzüme Ve bir ömrün tüm hüznünü Doldururdu içine her iç çekişte... Öyle bir kadındı işte... Ünal Beşkese |
Demek bakan gözler, sevince böyle güzel görür.
Siz hep yazın değerli şair... Okumak zevkti... Yüreğinize sağlık...