döngüsel aforizma// . . . kral mı çıplak, çıplak mı dünya... itiraf etmeliyim ki insan da benim hata da ve alın sırtımdan artık kamburunuzu unutmayı, unutulmayı en çokta kendimi özledim ve yaşamak ölmekten ağır geliyor artık oysa yaşam kadar hafif ölüm kadar ağırdır yaşamak diye biliyordum hayat yanıldım ağaç gibiyiz... belki de gibi, gibi aslında ışığa tapıyoruz ve göğe yükseldikçe toprağa derinleşiyoruz inanç ve toprak yeniden doğmak gibidir uzanan dallarımıza, uzanamasakta evet, evet ışığa inanan memeli ağaçlar gibiyiz aslında kralın çıplaklığı da döngüsel bir aforizma çocuk aklı işte krallar zaten kör ve sağırdır onlar sadece düş görür ve gayyipten sesler duyar ne diyorduk gölgemiz bile kendimizden kayıpken güneşe tapmak ta neyin nesi güneş öpsün geceye evrilen eteklerimizden asla yalan olmamalı, olamamalı bizi yücelten demiş olmama rağmen kocaman yalandın hayat oysa sana çeyrek kala, aşk kala kadar mesafeydim ve Nietzsche nin de dediği üzre , "yalan olmandan daha çok artık sana inanmamak beni üzüyor" ama inan doğru kılıyor ... . . . // ilhanaşıcıtemmuzikibinyirmi |
ışık
ağaç
ve yaşamak
aşk adına ne kadar çok umut var dı
ve yarınlara özlem
yine yakmışsın gemileri
kaptan
yüreğine sağlık