AİDİYETbazen bir yıldız kayar öyle kanatsız kuşlar gibi gözlerinin ufkunu açar düşersin peşine... o yıldız sis perdesini aralar adımlar adımlar derken yer yıldız tarlası gök masmavi denize döner de kayık misali bir sağa bir sola avuçlarsın yalnızlığı üstelik kalabalıklar içinde yapayalnız hissedersin ne ekmek ne su katıksızdır düş’ler , dile gelir büyük harflerle “aidiyet “ der der de aklın canına düşer eksiklerin sızlatır kesiklerin bağırır içtimaya çıkmış gibi solunun eksiği yolunun kesik kesik çizgisi parmaklarının kesiği adımlarının siliği hep bir eksiği tamamlanmayan yitiği... Sibel Karagöz |