Sokaklar var
Gezerken adını anmadığım,
Kalbim deli gibi itiraz ediyor dilime:
"Dilim, aklıma kölesin"
"Var mı sahiden ansız geçtiğin sokaklar?"

Sokaklar var
Sessizlikle hiçliğin kol kala girdiği,
Kalbim isyan bayrağını dikiyor göğsümün üzerine
"Sus!" diyorum
Üsteliyor durmadan "Susmam, susamam!"
"Hiçlik" diyor, "Sedasız olmak değildir!"
Nefesimi tutuyorum, tutuyorum, saniyeler tükeniyor
Ben pes ediyorum, kalbim konuşuyor:
"Hiçlik" diyor, "Sedada var olmaktır!"

Sokaklar var
Ankara’nın serin akşamlarını süsleyen
Kalbim ağır aksak, yokmuş gibi yerinde
"Don Kişot’luk taslamaktan yorulmuş olmalı" diyor iç ses
Sesi vakur ve de küstah:
"Ölmeden susturamazsınız beni"
"Bitir hele şu cümleni!"
Sokaklar var
Çınarların gölgesinde demlenen
Soruyor hiddetle, güm, güm, güm: "Dem için ne gerek?"
Dil suskun, iç ses suskun, akıl karanlık köşelerde...
Kendi cevap veriyor: "Aşk gerek!"

Sokaklar var
Kabus gibi kaçtığın, karabasan gibi çöken
"Kes sesimi" diye yalvarıyor seda
"Rüyadır" diyor kalbim,"Kötü bir rüya!" ,
Yaz akşamında esinti gibi sesi:güm, güm, güm
Dil, iç ses, akıl birer emir eri
"Rüyadır!" diyorlar hep bir ağızdan "Rüyadır!"
Kalbim haykırıyor hiddetle:
"Ben ölmeden kesilmez onun sesi."