GEÇİNCE KENDİNDEN
’Aşk’ ı yaşamayanlar,
Aşk ’ı yazıyorlardı. Şeytanlarla bir olup, üzmekten haz alırcasına ! Oysa; ’O’ sadece sevdiklerini seçerdi. Özlenmeyi sevdiğinden... Her damla göz yaşı, ummana karışan bir su damlası... Ve her yakarış O’nun, dilemesi... Bilmeyen ne bilsin ’biz’i? Kıldan ince kılıçtan keskin, bir köprüydü kendi nefsi ! Geçince, yaşar ancak hasreti... Geçince ! Ecel şerbetini; bir solukta içince. ... Nigâr Güler. (Firuze) |