YorumsuzYokluğu da Bokluğu da Yazanlar Övgüyü de Sövgüyü de Kazanlar Ben neymişim diye kırıtanlar Şiir yazıyorum diye kendini avutanlar Hazanlar Geldim Gördüm Seyrettim… Bazan çokluğun içinde yalnız hissettim, Tüm heveslerim kırıldı Kalbim çarptı Başım ağrımaktan yarıldı… Kimse duymadı Bazan küfrettim! Doğruyu söyleyen dokuz köyden kovulur ya Manşet haber olmadı çok şiir yazdıklarım İşte böyle olur dedim insan dövülür ya! Anladım ki, İnananın inanmayanın derdi Allah rızası değil Yalnızca dünyada yaşamaya ehil Bozkırlar çorak Mevsimler kurak Şeytan bilmiyor dur durak Sarmış her yanımızı Ebu Cehil… Ruhunu yitirmiş şiir Saçıyor etrafına zehir Neden mi bak etrafına Ahlaki çöküntü olmuyor tehir Yeni fikirler yok Gençlik yanıyor cayır cayır Falan ünlü şairin gölgesinde Turşu oluyor yeni nesil şair kalemler… Marifet sayıları yan yana koymak ayak aramak da değil Başını eğ Hangi Yusuf bekliyor seni kuyunun dibinde Onu da kendini de kurtarmak için halata değ Victor Hugo’nun Sefilleri Fuzuli’den, Baki’den meyilleri Seyrediliyor Kazablanka medya kefilleri Yayılıyor hala fikir sebilleri Ya sen? Düşün hangi şiirin dillerde Uçmuş gitmiş yazdıkların küllerde Ve O site bu site dolaşıyorsun manşet olmak için O festival bu festivale çağrılmak derdin Düşündün mü niçin yaşıyorsun, niçin? Ne çok para Ne de yoksa dava Mutlu etmiyor, etmezde… Barolar gibi Kemiklemiş gücünüzü kırmak gerek Yoksa Bu gençlik bilmeyecek nedir insanlık erek… Saffet Kuramaz |