NE ÇOK YALNIZIM
Ne çok yalnızım
Şehirlerde kendime misafirim Sokaklarda tek başına sönük lamba Yüreğimi uzak diyarlara bırakmışım Kendi ruhuma gardiyan olmuşum Denize bakmak romantik gelmiyor bana Yalnızlıktan üşüdüğümü bilirim Hobi için balığa çıkanlardan değilim Yalnızlığımı, balıklarla paylaşırım Efkar için rakı içmem... Yüklediğim hüznü dökmek için içerim Mezem yalnızca umut, bir dilim de sen Ezberimde çocukluğum, biraz da özlem Sövmeyi bilirim, sevmeyi bildiğim kadar Tanrılara inanmam... Bir tek söze, bir de gülen gözüne inanırım Eski Mısır tanrılarını bilir misin? Hepsi hayın çıktı... Ne çok yalnızım... Buralara ait değilim galiba! Sınırları çizilmiş ülkeleri reddediyorum Tel örgülü bahçeler bana zindan Ağrı’da, tendurek dağı Roboski’de, katliam Belgrat ormanında meşe ağacı Sivas’ta, ozanın sazıyım. 2 Temmuz 2020 Hüseyin Taşdemir |