VEFASIZDI
Ağlamıyorum artık...
Yerli yersiz, zamanlı zamansız... Mevsimi bitti gözyaşlarımın. Zamansız bir kuraklık hakim, Göz çanaklarımda. Daha itidal, Daha itinalıyım. Yapılandırdım ruhumu... Boşu boşuna ıslamıyorum, Duygu pencerelerimdeki, Vefa çiçeklerini. Ve diyorsun ki! Bırak ağlasın!!! Gözlerinden dökülen inci mi ki? Dedin kendinle konuşmanda... İyi bir ceza olduğunu , Düşünüyorsun... Sanıyorsun... A l d a n I y o r s u n !!! Dedim ya! Yapılandırdım ruhumu Bir Nisan yağmuruydu Geçti!!! Gem vurdum Deli dolu duygularımın ağzına. Dizginledim, Duygu atımı. Ve yüreğimin orta yerine, Gömdüm seni. Bütün günahlarınla sevaplarınla. Diktim mezar taşını, Başucuma... Ve üstüne Beyaz kireç taşıyla, Şöyle yazdım: “Vefa onu terketti” |
Vefa kimileri için bir semt isminden daha öteye gitmiyor.