Mahrem bildim sunamadım utandım,
Yutkundum içime attım Mihrimah,
Hayal deminde benliği satandım,
Hasret gergefinde tüttüm Mihrimah....

Yesevi mayası, Kind-i ninnisi,
Sensin ömrüme muradın boyası,
Gönül hanemin vuslat cilası,
Yokluğunla sevda tattım Mihrimah...

Her şerrin ardında vardır bir hayır,
Gece çökende güne sevmek ardır,
Sensizde ruhum ki kaynayan nardır,
Yokluğunla aşka battım Mihrimah

Her nefes bambaşka, başkası başka,
Sensizde iman ettim eşsiz aşka,
Senin ile varılır vuslat-ı meşke,
Şu ömrüme seni kattım Mihrimah...

Kim ne der ya.. duymazdan gelince,
Dilimde bir destan, sevdandır hece,
Güneş battıkça doğuyor gece,
Ve..Umut edipte yattım Mihrimah...

Ruhumun deminde zaman donardı,
Günüm ve gecem senin ile başlardı,
Seveni namert olanlar taşlardı,
Her ne duydum ise yuttum Mihrimah...

Kalu bela’da yan yana söz verdik,
İblis’e uyupta nice koz verdik,
Kurak topraklarda biz çok naz ettik,
Gönül dergahımda tuttum Mihrimah...

Kaderi cilvesi, hikmeti vardır,
Gece deminde nice gece vardır,
Atan şafakta aşkın rızkı vardır,
Ilık göz yaşıyla tüttüm Mihrimah...

Açılır İmanı olana perde,
Yırtılır, yıkılır hasret ki serde,
Sabır ki şifadır kalpteki derde,
Gözlerinde gülen yaştım Mihrimah...

Şiir: SEDAT KÖSE