Münacât
Günlerim tükendi, ömrümden ömür gitti
Ümidim yeşerdi adını andıkça Rabbim Feryadımı duyan ya Rahmet-i İlahi! Dilim susuyor, gönlüm yandıkça Rabbim! Darlıkta bir tesellim; dualarım var sana, Güldür yüzümü, dilim söylesin şükürler sana, Nebatat, hayvanat, her şey inanır sana, Aklım şaşıyor, durgun ağaçlar sallandıkça Rabbim! Şiirler Sen’den, sözler Sen’den, kitaplar Sen’den Günler Sen’den, aylar Sen’den, yıllar Sen’den Varlık Sen’den, yokluk Sen’den, açlıklar Sen’den Gelir Sen’den... Adınla ben na’rlandıkça Rabbim! Fâniyim, âcizim, bî-çareyim; günahım çok, Dertliyim, kederliyim, hastayım; ah u vahım çok Günahım var, suçum var, kazam var; ahım çok İzahım yok; sürekli insanlara inandıkça Rabbim! |