Hayat
Bu,
Esip
Bir gün
Yellere gölgesini bırakıp gider
Kalırsın kendinle baş başa
Bilinmiyen diyarlarda,
Unutsalar ne gezer
Unutmasalar ne fayda
O
Anda,
Enin de sonun da
Gömüleceksin sonsuzluğa
Bulacaksın kendini zamanın çöplüğünün gıyabında,

Ey
İnsan da denilen yaratık
Gitmek marifet
Değil,
Sen bak
Nasıl gideceksin
Topal mı
Sağır mı
Kör mü,
Yoksa göğsünü gere gere mi
Çıkacaksın
O
İnsanlığın
Virajlı yollarından,

Son gazı vermeden,
Basmadan
O
Pedala
Bir düşün
Bak geriye
Hala vaktin var iken
Daha neler yapa bilirim diye
İmkanlar dahilinde,
Hiç bir zaman
Geç değildir
Nefesin koylarında
Yalnız sen
İste,

Göreceksin
Ki
Dağlar dahi cüce kalacaktır sana
Okyanuslar bir bardak
Su
Olacak
Fırtınalar bir hiç,
Sözüm ona
Bu
Yaşam
Vız gelen
Tırıs giden,
Asıl baki olan sensin
O
Da
Tek
Senin elinde...

* Berlin, 25.06.2020 *

Talat Özgen