NABZIM DURSADA
bir kitap sayfasında gülüşünün kanadı
çevirirken sonsuzluğa doğru sessizce gözlerimden damlayan anıları kaldırıp göğe doğru sana açılan her kapı.. düştüğüm ateş kaplarken ruhumu özümde cayır cayır yanan sen kollarında yavrun kokusuyla manzaran en çok anneliğini seviyorum sevgili unutmaya çalışıp tarumar ettikçe beni.. değil sana doymak şöyle dursun kırıntısına ölür insan böyle sevdanın eksildikçe dakikalar ömrümün geçişinden sızlar aşkının damarlarımda atan ahengi ve sen en çok hatırlanan sevda olacaksın.. bir kibrit ve kainatı aydınlatan alev göğsümde kor tutan yaşam sevinci feda olsun yoluna her ömür sonsuza mümkün olsa başka bir hayatta yüreğime işleyen nazarını asla unutma sevginle bir gün gelip nabzım dursada.. |