Lâl
Lâl...
Yıllarca aç kaldım..! ne sesinden söylenmiş bir şarkım ne de kaleminden süzülmüş bir şiirim var kursağımda... Beni suskun bir levhaya yazdı kalemin benim yaz dedi öylesine bendi ki ben Leyla olmaktan geçtim kimsesizliğimle leyl uykularına daldım... Bir zaman yabancılaştım kendi sesime bile levhayla gözgöze, dizdize hemhal oldum o dirildikçe ben öldüm... Çığlıklarım sağırlaştı sonra bir rüzgar olup saçını okşamadı bir şarkı olup kulağına dolmadı... Dedim ya..! yıllarca aç kaldım ne sesinden söylenmiş bir şarkı ne de kaleminden süzülmüş bir şiir şenlendirmedi gönül soframı.... 02 Ekim 2017 Mine Kul |
Bu şiirini çok beğenerek defalarca okumuştum, yeniden okumak güzeldi.
İyi ki yine buralardasın