Sevdiğim,
Ruhumu güneş gibi aydınlatan gözlerinle uyandım yine bu sabah.
Ve bilmeni isterim ki
Dünyanın neresinde olursan ol
Araya ne kadar mesafe girerse girsin
Adın andım olsun ki,
Gözlerim gözlerinindir..
Kalbimden çıkarıp dile getiremediğim,
Duymayı hak ettiğin sözcükleri söyleyemediğim
Gözlerinin buğulanmasına sebep olan sözlerim için binlerce kez
Òzür dilerim..
Gözlerine bakarak söyleyeceğim seni seviyorumların
Özürlerimden daha az olduklarını bilmek
Beni nasıl tüketmekte bilemezsin..
Sevdiğim,
Şimdiye dek
Yazılmış ne kadar şiirim varsa
Hiç biri bende ki seni
Henüz anlatmaya yetmedi..
Seni yazdığım asıl şiirimi henüz
Kimse okumadı..
Sadece senin okuyacağın gün,
Saklı kaldığı yerden çıkarılıp
İlk ve son kez senin dudaklarında okunacaklar...
Sevdiğim
Bir daha dünya gözüyle görürmüyüm seni bilmiyorum
Ama paslı teneke kutulara
Diktiğim sardunyalarım
Beni halâ yaşanması mümkün olan mutlulukların var olduğuna inandırıyor.
Kokusunda ki huzur
Bana sesindeki huzuru hatırlatmakta..
Bir de gelincikler, ahh gelincikler,
Narin kırılgan bir o kadar da asil
Tıpkı senin gibi..
Sevdiğim,
Vuslatı beklemenin sonunda kavuşma sevincinin hayali
insanı hayata bin kat daha bağlıyormuş anladım..
Bazen olduğum yere yığılıp
Kaybolmayı dilerken,
Nedenini sebebini bilmediğim
içimde dizginleyemediğim
Dört nala koşan deli kısrak misali
Yorulmayan umudum beni
Tekrar ayağa kaldırıyor..
Dört koldan sarılıp o hissiyata ,
Zaman elbisesi giydirilmiş
Hasretlere
Ve tüm bu karmaşaya
kafa tutuyorum tüm asiliğimle
Ve cesaretimle..
Sevdiğim
Bir daha ellerini tutabilirmiyim
Yüzüne dokunabilirmiyim
Gözlerimi gözlerinden kaçırırmıyım
Yine bilmiyorum..
Gözlerim gözlerine baktığında
Kendimi yine ora da görürmüyüm bilmiyorum...
Zamana ve mesafeye yenilenenlerden olurmuyuz bilmiyorum. .
Bildiğim birşey varsa
Hikâyenin başında ki yerdeyim
Aynı yerde
Aynı sen de..

#kayıpgelincik#
#Gönderilmemiş mektuplar