Hem Yel Hem De Rüzgar....
Mahlukat olarak gelmişik şu dünyaya
Başımız bir türlü değ/e/medi göğe Daha ne ister ki şu insanoğlu da denen Bir kalbi bir yüreği de olmuş olsa da, İstemesi bitmez tükenmez bir türlü Gözü doymaz geçmez nefsine sözü Rabbena hep bana sanki kazık dikecek Şu dünyaya,bir nevi bu kainatın döngüsü, Akıl ermez fikir yetmez yaptıklarına Bin dereden su getirir lafa gelince Kendisi hep haklı karşıdakinin suçu bariz Bahane üretmekte de yoktur üstüne her halükarda, Ne ders çıkarır nede pişmanlık duyar Bencillik had safhada anlamsız bir diyar Gittiği yol aslında bir çıkmaz sokak Farkına vardığında çok geç artık hem yel hem de rüzgar... * Berlin, 19.06.2020 * Talat Özgen |