TÜM ‘ceay düşer düşlerime ayan beyan ortaya çıkar yalnızlığın öksüz bebesi sessizliğimin beyhude yalın ayak sesleri yoklar pusuda gardiyanlar gibi esaretimin yaşları bakar da soğuk soğuk düşürür harfleri toplarım eskimiş parçalanmış yaban harflerimi yeni tümceler mayalarım eskimemiş umuda sararım ateşi içinde el yakan çoğu devrilmiş evrilmiş tümceler isterim ki gözüne değsin yara’lasın bazen de yazıp yazıp tek kalemde çizerim yalnızlıktır kabilem zürriyettir tümcelerim sığınaktır yaşlı harflerim dokunsa da bağrı yanık tüm’celerim yazarım damdan düşer gibi Sibel Karagöz |
Kaleminize ve yüreğinize sağlık .....