Mısra
Sonbahar akşamı sobasında kestane pişen ev gibidir aşk,
Yükselen apartmanlarda reklam olan ilişkilere inat, Korumuş bütün samimiyetiyle doğallığını, Dışardan bakılınca ucuz ve unutulmuş Ama içinde mutluluk ve huzur saklanmış. Sanki genetiğimiz değil ruhlarımız değişmiş İlk başta doğallığına inandırabilen, Sonra kokusuz tatsız kelekler olmuşuz. Ne güven çekirdekleri tekrar yetişmiş Ne de özenle yazılmış şiirlerimiz. Muhtaç edilmişiz eski ozanların sözlerine Unutmuşuz sevgimizi özelce dillendirmeyi Tek unuttuğumuz dillendirmek olsa keşke Sevmeyi de unutmuşuz sevilmeyi de Ne bir mısra şiir yazan mecnunlar olmuşuz Ne de o mısraya gözyaşı döken leylalar... |