EŞİĞİM DE YÜRÜBen bir sana güzel bir sana yar bir sana yanan ateşe har suyu seli kurumuş yar’sız gecesi gündüz uykusu yel baharı poyraz damın da ocağı yanmaz saksısı kurumuş gülü açmaz toprağı çorak ne ot biter ne diken suya hasret özü yağmur sözü damlar sen nerdesin yoklara mi karıştın ayağın taşa değse ben topraksız mefta bitsin artık bu hasret zaman vuslatı çağırır al da tasın tarağın bu eşik de yürü.. Sibel Karagöz |