Senin adın mutluluk
Senin adın mutluluk
üşütmedi kış günlerinde sıcaklığın koynumda yandı durdu seninle doydum yoksulluğumda gülüşüne bir servet birikti gözlerinde yaşamın her rengi sarılışın bir cennet baktıkça gökyüzüne gündüz mavinin sonsuzunda gece ayın yıldızın sihrinde çocuklar tutarken elimden sevinçler uçuşurken kalbimde övünçler dolar güvenime şehir kaynar baş ucumda insan kalabalığına karışırken hevesle dönmenin telaşında eve ekmeksiz dönmeme hırsı bir de yalnız kalma korkusu kamçıladıkça azmimi sen geçerdin gözüm önünde parmaklarımın arasında sızarak gülüş gülüş saçlarıma dokunup belirir nazlı nazlı sallınışların bal şeker sözlerle karşılaman direncim mutluluğum sığınağım Ahmet Coşkun |
Yine keyifle okudum.
Saygılarımla...