BİR BABA GİDER...Bir baba gider Toz duman olur her yer Ama ne toz duman!... Sonrası zaten bir tufan... Mahşerî ama durgun Gözleri bile konuşmayan bir kalabalık Küçücük yürekler tek tek gezer o gözleri Bir duygu yakalamaya çalışır çaresizce. Ne kahredici bir sessizliktir o Çoğu her şeyi bilir ama kimse demez, Diyemez! Kartopunun çığa dönüşmesine Sebep olmak istemez. Bir süre sonra Aldatmaca sözler çıkar ağızlardan Kendilerinin bile inanmadıkları. Zaman durur, sesler silinir Sanki dünyada kalan Bir babası bir kendisidir. O kadar emindir ki Aslan gibi babasının Sağ salim, şakacı haliyle Kapıdan gireceğinden, Her şeye kaldıkları yerden Devam edeceğinden… Tan yeri ağarırken Bir hareket, bir telaş, bir ağıt… Hepsi birbirine karışır, figan feryat… Selâsı okunurken duyar Babasının adını, ‘Susturun’ der, ’Yanlış biliyorlar, Hani demiştiniz ya Benim babam ölmedi!’… Kendine geldiğinde Çıldırtıcı bir sessizliktir yer gök… Halının ortasında Başı kıblede babası vardır. İşte evine son kez uğramıştır. ‘Yapma baba, gitme! Kırk dokuz yaş nedir ki… Daha biz seninle ne yaşadık ki!... Bizi senin kadar kim sevebilir ki?...’ …………………… Bir baba gider, Onunla hayaller de biter, Bir baba gider, Herkes gider, Bir baba gider Onunla her şey gider…. Serap IRKÖRÜCÜ Günün Şiiri seçkisiyle şiirimi taltif eden Seçki Kurulu üyelerine, sayfamı ziyaret eden, beğeni ve yorumlarıyla duygularını paylaşan tüm sayfa arkadaşlarıma çok teşekkür ederim. Sevgilerimle... Saygılarımla... |