BOSNA'YA AĞIT
BOSNA’YA AĞIT
Gümüş gerdanlık dağıldı Günlerimin incisi insanlık Ah kimsesizliğimiz Ah yalnızlığımız Parkta eğleniyorduk bir akşamdı Silahımıza yaslanmıştık Sevgiyle Dağıldı düşlerin yıldızları Ah çok kuş aktı Ah gözyaşı Bu insanlık ölü Bu insanlık kayıp (Alıyorum. Kaçış günlerinin parıltısı güneşi bu Kar altında uyuklayan düşüncelerimiz de yok artık Minareler kan kusmuş Camiler evlatlarını yitirmiş zavallı anne) Ah sular yuyamaz günahlarımızı Ne iyilik duygusu Ne sorumlu nutuklar Sen bile bizim değilsin/olamazsın Yavru kuş Yaşanmaya değer hayat kalmamış (Baba Osmanlı nerde Osmanlı nerde Baba Biz de bir yetimiz zavallı Zulüm pençelerini dayam Ahmet Kemal |
saygılar.