Çay demini alsın diye beklemek de şükür mevzu . Ankara’da serin bir mayıs sabahı(mayısın son günü) hatıra atlasına işlenirken beni şiir yazabilme ihtimali meşgul ediyor.

Çayı Beklerken
Godot’yu beklemiyoruz beklenen çaydır çay
İnce belli cerenin eftiği daralıyor
Çay denli mesut etmez bizi kaşane saray
Bu minvalde semaver kendini paralıyor

Ateş su aynı türkü aynı beste içinde
Çayın albenisini özlüyor dudak ve göz
Böyle bir beste yoktur tüm dünyada ve Çin’de
Dağarcığımda dolu çaya dair bin bir söz

*Zihni Derin rahmetli yada düşüyor dem dem
Kristal rüyaları tabir suya düşüyor
Buluyor ince belli günün başında kadem
Çaya hasret kalınca çaysız anlar üşüyor

Çayı beklerken huzur kuşatıyor iklimi
Şükür dilde gönülde inceden yer ediyor
Kimi şekerli içer şekersiz içer kimi
Bugün de çay verene İbrahim şükür diyor...
Ankara, 31Mayıs2020 İbrahim Kilik

*Çayı Türk Tarımına ve Karadeniz Bölgesine kazandıran, Çalışkan gayretli;Muğlalı merhum Ziraat Mühendisi