SESİNİ GÖZÜNDEN ÖPERİMbir bakışı var buzulların eline çiçeği veren bir kirpik düşürüşü var güzün içinde baharı yedi renk iç’ime doğuran bir gülümseyişi var kelebekleri mideme salan bir sesi var cennetin kapısını açan bir cümlesi var canıma can veren her duyduğumda ayaklarıma kanat takar melek gibi süzülürüm sesini solur gözlerinin ferinden öperim tanımak derim tanımak güzün iç’inde baharı sesinden tanımak arıkların papatyalarını güneşe çevirmek sesini gözünden öpmek tanımak... Sibel Karagöz |