ZİFİRi BİR SESSİZLİK
Yalnızlık zifiri bir sessizlik
Tekrarlanan bir ezgi gibi, Bellekte. Ay dedeyle konuşan çocuk nerede, Yıldızları avuçlayan, İyi gelir geceyi delen yalnızlığıma. Efkarlı olduğum doğrudur Varlığın yokluğunda ki özlem Boşuna değildir Çizdiğim resimler Çizdiğim resim bile ölü değil, Ne de çizen kalem: Tutan ellerim hayat verir onlara, Ses olur dokunduğum notalarla! 28 Mayıs 2020 Hüseyin Taşdemir |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...