gönül dili
bazen, bir ateş topu olur kaplar tüm bedenimi
dağılır, iç alemime masumane bir duygu söze giyindim, söze yaslandım lakin özde buldum kendimi insana has bir haslettir, çocuk masumiyetli kirlenmemiş ruhu. *** yıkansa kainat, saçlarıma ayaz düşse ve tenimi ıslatsa yağmur hakikat yüreğine aşkın insanda şafaklardadır huzur. şafaklar; geç sökse, tan erken ağarsa ve meşakkatli olsa da yolculuk insanı yolculukta aydınlatan asli fener, metafizik ruhudur. *** çiçekler kaç lisanla konuşurlar, bakan gözlere? insan kainatın özüdür ve içinde taşır tüm dünya’yı seher de okşar başı gün ışıkları, gülümser yüzlere. insan, duygu yüklüdür, taşar dışarı zapt edemez sevdayı #yusuf |