BANA YETERDarılıp ardımdan söz etme sakın! Adımı hayırla an; bana yeter. Aslı’ya, Leylâ’ya benzetme sakın! Züleyha meşrepli şan bana yeter. Yol bu! Nerelere çıkar bilinmez. Alnıma kazılmış yazı silinmez. Ecel saatinden önce ölünmez. Bir gün geleceğim san; bana yeter. Kim ne derse desin Yusuf’um sensin. Aldırma, gülüp geç; eller söylensin. Herkes kendisine bakıp eğlensin. Senin fikrindeki zan bana yeter. Dünyada, ahrette biricik eşin Vedasıyla güller açsın gülüşün. Gözlerin ufukta hep beni düşün. Vuslat hayaline kan; bana yeter. Ne avutur beni, para mı, pul mu? Ne boyar gözümü, cevher mi, çul mu? Söyle şu gurbetlik çekilir hâl mi? Aşkımın korunda yan; bana yeter. Farz et kavuşmadan ömrüm son bulsa, Hâlâ yaşıyorsan, mümkün olursa, Kabrimde ağlamak için de olsa, Elinde çiçekle dön; bana yeter. Mücella Pakdemir |
Emeğine yüreğine sağlık usta
Selamlar