Ah o günler!..,
Belki,yalnızlık dediğimiz
Acılarla tükenen bir hayatta
Geceden kalan düşler içinde
Çaresiz,hor görülen yaşamlar
Erken başlardı,ertelenmiş
Gürültüler,patırtılar,kavgalar
Amaçsız,ezilen sönük bakışlar
Bir gölge gibi harabe evlerin
Mahsun bakan gözlerinde
Eksik kalmış karanlık sokaklarda
Ürkek hayaller dolaşırdı,kaldırımlarında..

Bir puslu sokak lambasının
Geceleri yankılanan çığlıklarında
O zamanlar dokundum
Onca hüzünleri içinde saklayan
Şehrin kahverengi,deli bulutlarına
Günün ilk ışıklarında
Eksik kalan düşlerin içinde
Yalnızlık,ezilenin,acının
Kuşatılmış yoksulluğunda
İntikam alırcasına
Şehrin kaldırımlarına dökülen
Akıp,giden,boğulan dertler
Yoksul semtin yokuşlarını sarardı..

Ve..
Bir gölge gibi,harabe evlerin
Yokluğun sesinde
Beddualar,ezip geçerken
Kaldırımlarında kırılır,hayaller,ümitler..