240-ZAMANIN İNTİKAMI (1)Gördüğüm tüm bu şeyler, garip ve de bilinmez, Çığırından çıkmışken, yaşadığım zamanın. Ruhundaki özünde, delilikte görülmez, Nedenlerin sonucu, kaybettiğim zamanın. Kapılar açılmıyor, güneşin mihverinde, Döndükçe gençleşmekte, kelimesi zamanın. Düzensizlikte ölçü, ruhumun çevresinde, Çağrısı da gözükür, karanlıkta zamanın. Dürüstlük ve güzellik, yontulur çakıl gibi, Sessizliğin sesiyle, talihsiz şu zamanın. Dirilmek ve uyanmak, ölmenin de sebebi, Çağrısı da gözükür, karanlıkta zamanın. Düşünmek bir gölgedir, maddeden uzak rüya, Dolaştırır akılı, içinde bir zamanın. Sırmalanmış gök kubbe, aklımdaki Süreyya, Dökülmekte dostluklar, piramitte zamanın. Rüzgarı hissedilir, sevdasında intikam. Sözcükler sıra, sıra, tespihinde zamanın. İplerindeki yangın, cehennemdeki anlam, Dudağını kir tutmuş, aydınlıkta zamanın. Şahin Hanelçi 20.06.2008 Ortaköy-İstanbul |
Kalem... çok derin bir çizgi...
Gecenin en güzel şiiri desem abartı değildir...
Gerçekten tebrikler...
SAYGILARLA