VehametHani bazen geleneklerde eskir. Bir parmak şıkırtısıyla, Evlerin ışıkları söner. Yaşlılar torunlarını besleyemez Hastalar aman dilenemez Gönlü bağlı tüccarlardan. Vehamet odur ki; Göçebe yoksulların, zengin kısırlığı. Ve bazen o uşak hiç gelmez. Alaşafakta asılı kalır yıldızlar Umut, tahta hasırda uyuyamaz. Şimdinin hayallerine, Geçmişin büyüleri konar. Gelecekten; ışığı da çeker rüzgar. Vehamet odur ki; Sürüdeki kuşlar, tek olunca uçamazlar. sibella. |